بررسی اثر محافظتی آمیفوستین در کاهش آسیب های بافتی ریه ناشی از آلوده شدن موش های صحرایی به سولفور موستارد در مرحله حاد

چکیده سابقه و هدف: استنشاق سولفور موستارد [sulfur mustard (hd)] باعث التهاب و آسیب بافت اپی تلیال ریه می گردد. نتایج متفاوتی از استفاده حفاظتی از داروی آمیفوستین َ[amifostine (am)] در مقابل hd منتشر شده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر محافظتی داروی آمیفوستین در جلوگیری از آسیب های بافت ریه ناشی از hd در موش های صحرایی می باشد. روش بررسی: در این تحقیق تجربی، 20 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد albino wistar به وزن 20±200 گرم به صورت تصادفی به 4 گروه 5 تایی شامل گروه نرمال سالین (ns) ، گروه فقط داروی am، گروه hd با دوز 25/0 درصد و گروه محافظت با آمیفوستین [hd+am] تقسیم شدند. ns و محلول hd به صورت داخل تراشه ای در گروه های مربوط تزریق شدند. گروه های فقط دارو و درمان با am به مدت 14 روز دارو را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. در پایان،میزان التهاب و مرگ سلولی در بافت ریه به وسیله رنگ آمیزی های تولوئیدین بلو، هماتوکسیلین- ائوزین و tunel ارزیابی شده و غلظت گلوتاتیون (gsh) سرم اندازه گیری شد. یافته ها: اختلاف معنی داری بین دو گروه ns و فقط am مشاهده نشد. آمیفوستین سبب کاهش معنی دار تعداد ماست سل ها در گروه hd+am در مقایسه با گروه hd شد. میزان خونریزی بافت ریوی در گروه hd به شدت افزایش یافته، در حالی که داروی آمیفوستین توانست از افزایش آن جلوگیری کند. نتایج نشان دهنده کاهش معنی دار غلظت gsh گروه hd نسبت به گروه ns بود. داروی آمیفوستین از کاهش بیش از حد غلظت gsh نسبت به گروه hd جلوگیری کرد. hd سبب افزایش معنی دار سلول های آپوپتوتیک (ai) در گروه hd در مقایسه با گروه ns شد. هم چنین داروی آمیفوستین از بروز ai پارانشیم ریه در مقایسه با گروه hd تا اندازه ای ممانعت کرد. نتیجه گیری: استفاده از آمیفوستین قبل از مواجهه موش های صحرایی آلوده به سولفور موستارد به طور معنی داری از افزایش ماست سل و خونریزی ریوی و میزان آپوپتوز بافت ریوی جلوگیری کرده و از کاهش غلظت gsh سرم تا حد زیادی ممانعت کرد. واژگان کلیدی: سولفور موستارد، بافت ریه، آمیفوستین، موش صحرایی.